Τους τελευταίους 4 μήνες κοιμόμουν 4-5 ώρες τη μέρα, πλέον το πρόγραμμά μου είναι ακόμα πιο βαρύ. Θα ήθελα ένα οχτάωρο μπόνους κάθε μέρα, ενώ γύρω μου όλα θα πάγωναν, για να μπορούσα να κάνω περισσότερα (κοίτα να δεις που δεν μου πάει να το γράψω..). Έφτασε λοιπόν η ώρα να σταματήσω το blogging. Κι είναι πολύ νωρίς. Και είναι κρίμα. Μα δε θα είχε νόημα να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στις αναρτήσεις μου, απ' ότι θα αφιέρωνα για να σας διαβάζω και θα συνεχίσω να σας διαβάζω (κι όχι μόνο όσους έχω στη λίστα δεξιά). Λοιπόν ήταν όμορφα και σας ευχαριστώ *** Θα τα λέμε στα δικά σας blogs *** Ίσως σε μια πιο χαλαρή περίοδο το συνεχίσω *** αλλά ξέρω ότι δε θα υπάρξει τέτοια μέχρι τη σύνταξη *** και το ελπίζω άλλωστε να είναι η ζωή μου έτσι γεμάτη για πάντα *** Όποιος θα ήθελε το υλικό μου (κάτι χιλιάδες φωτογραφίες από ΤΑ ΝΕΑ της δεκαετίας του '70) για οποιαδήποτε χρήση ας επικοινωνήσει μέσω mail -θα χαιρόμουν πολύ αν όλα αυτά που είδα εγώ τα μοιραζόμουν με άλλους -άλλωστε αυτός ήταν κ ο βασικός μου στόχος εξ αρχής. τα λέμε Κώστας

TA NEA αρχές Μαϊου 1977

(Σήμερα το πετύχα. Θα το googlάρω για περισσότερες πληρορφορίες μόλις ευκαιρίσω, τώρα πάω να κάνω το μποτέ μου να βγω. Καλό Παρασκευόβραδο!)

ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΘΕΤΙΚ ΣΕ 5 ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ

Θυμάμαι που όταν πρωτολειτούργησε το μετρό, τα ηχεία έπαιζαν κλασική μουσική, Μετά περάσαμε μια φάση με Ameλλλie κ Σπανουδάκη (στον ΗΣΑΠ) Τις προάλλες όμως 8.30 το πρωί που κίναγα να πάω στη δουλειά, κι έφευγαν σαν πουλιά τα ψαροκάικα, στο σταθμό της Κηφισιάς έπαιζε το "Λευτέρη, Λευτέρη, Λευτέρη, σ' έχω σταμπάρει στο παλιό μου το τεφτέρι" (χωρίς τα λόγια) Αν ζούσαμε σε ελληνική ταινία:

μπαίνει το τραγούδι οι επιβάτες αρχίζουν να κουνάνε ρυθμικά τα ποδαράκια, μια ξανθιά σηκώνεται κ με τη free press για μικρόφωνο αρχίζει το τραγούδι, αρχίζουν τα παλαμάκια διστακτικά, μέχρι να καταλήξουν σε όλα τα βαγόνια σε όλους τους συρμούς ο κόσμος να έχει σηκωθεί όρθιος και να χορεύει και να τραγουδά -σας υπενθυμίζουμε να στέκεστε στη δεξιά μεριά στις κυλιόμενες κλίμακες για να διευκολύνετε αυτούς που χορεύουν- να ξεχύνονται στους δρόμους, στις πλατείες, στα πάρκα στους κήπους, τα μαστόρια στην οικοδομή χορεύουν λεβέντικο καν καν, ο κουφός επέτης να διασκεδάζει χτυπώντας παλαμάκια, ενώ η Τζίνα, η Τζέσυ, η Τζέφη και η Τζούλια σέρνουν το χορό γύρω από την Ομόνοια, μέχρι και οι μαύροι μπαίνουν στο γλέντι που -αντί για πιάτα- σπάνε τα πειρατικά cd (που τους ξεμείνανε κ κανείς δεν αγοράζει πια).

Μια συνηθισμένη μέρα ξεκινάει στην Αθήνα *** πως λέγεται με μια λέξη αυτό που χτυπάς τα τρία δάχτυλα μεταξύ τους? (στις φωτογραφίες: βασιλική αμαξοστοιχία στο σταθμό του Πειραιά και κατασκευή του σταθμού (1926) αντίστοιχα. από το site του ΗΣΑΠ)

(τέλη '50)

δεν υπάρχει σεβασμός

"Observe, Lord Berckley! I finally got married" ... to Johnnie Walker

Κάνε κλικ στις εικόνες για να καταλάβεις το βάθος κ το εύρος του ψυχαναγκασμού του (άγνωστου σε εμένα) Antonio. Γιατί τα ανέβασα αυτά? Αφιέρωσα τον ελεύθερο χρόνο πέντε ημερών για να "παίξω" με ένα πρόγραμμα μοντάζ που δεν είχα ξαναχρησιμοποιήσει. (Θα) ήταν μια μονταρισμένη εκδοχή του Like a Prayer της καλλιτέχνιδος, όπου χρησιμοποιούσα τα βιντεάκια από Youtube αποκλειστικά από Αθήνα. (γιατί δλδ? το "ξαναζήσε την εμπειρία, ΑΘΗΝΑ 2004 πως το πήραμε? λολ) μόνταρα στα τυφλά -ο υπολογιστής κολλούσε. όταν κάποιο κρύο βράδυ μόνος μου εγώ κ το ουίσκυ τελειώσαμε το μοντάζ και είπα κάνω ένα export όλα θόλωσαν πάγωσαν στην οθόνη. αυτό το αρχείο δε λειτουργεί πια. Λέω να πάρω mac

Το πολύ τι? Δε θυμάμαι τι 'ναι αυτό? (μπερδεύτηκες?)

Ο Νίκος Μαστοράκης -μπροστά από την εποχή του- κάνει μια ταινία-καταγγελία-αλληγορία για: για τις σχέσεις πάθους των πολιτικών με τη εξουσία, για τις στρεβλώσεις στο καπιταλιστικό σύστημα, για την αδηφαγική διάθεση των τραπεζών. Γιατί έτσι είναι το κλασικό το έργο: παραμένει επίκαιρο 32 χρόνια μετά (μετά από λίγο καιρό η Μελίνα απεφάνθη: "η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι πολιτισμός". Τώρα ξέρεις σε τι αναφερόταν) ******************* ΥΓ. Ο χρόνος μου είναι εξαιρετικά περιορισμένος. προτιμώ να αφιερώνω χρόνο να διαβάζω τα μπλογκς που θέλω, παρά να ανεβάζω ο ίδιος. Σύντομα θα επανέλθω στους ρυθμούς μου)

HARRY POTTER & THE HALF-BLOOD PRINCE THE CURIOUS CASE OF BENJAMIN BUTTON

Τον πέτυχα σε σχολικές φωτογραφίες των δικών μου Είναι ωραίος Και το ξέρει Πάνε 50 χρόνια από τότε

ΤΑ ΝΕΑ, Σεπτέμβριος 1976 Δυστυχώς δε βρήκα τα ρεπορτάζ με τα έκτροπα, αλλά μιας κ τότε η Πλάκα ήταν και gay στέκι, πιστεύω ότι το ζήτημα μπορεί να αφορούσε αυτούς. Κι ας μην το αναφέρει καθόλου (δε θα ήταν τότε πολιτικώς ορθό να λέει μια εφημερίδα "τοιούτοι"...). Μόνο τα αποσιωπητικά ίσως δηλώνουν την ειρωνεία. (Είναι που οι σημερινοί απλά δεν το σκέφτηκαν ακόμα...)

ΣΟΚ ΣΟΚ! ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ! σε μαγαζί με αποκριάτικα -κ σε ό,τι αυτό μπορεί να παραπέμπει- στην όμορφη Θεσσαλονίκη, την ερωτική πόλη, τη μόνη συμπρωτεύουσα παγκοσμίως, που τιμά τα ιερά κ όσια του έθνους, που αγαπά τις μεταμφιέσεις (βλ.Ψωμιάδη) ανάκαλυψα: ντύστε το βλαστάρι σας: στρατιώτη, αδελφή νοσοκόμα, ξεμαλλιασμένο σερβιτόρο, Σαντάκο (the Ring) ---------------------------------------------- detail: η κούκλα του Σατανά με βγαλμένο φρύδι, eyeliner κ κραγιόν και τέτοιο λίφτινγκ που το φρύδι έφτασε στον ουρανό κ το μαλλί παράδεισο (κουπ αναμαλλιασμένη Αλίκη-σταχτοπούτα της Ρώμης) για να κάνετε το καμάρι σας περήφανο (ως) Έλληνα. (έχει υπολείμματα από γένια από πέρσι που 'ταν Μάρκος Μπότσαρης) ---------------------------------------------- Ντύστε το βλαστάρι σας αξιωματικό των SS με λαμέ διακριτικά (το μαλλί "κυρία σε δημόσια υπηρεσία" ήταν ένα εύστοχο σχόλιο πάντως -μπράβο στον ντεκορατέρ) (δεξιά: αναμνήσεις μιας εποχής που οι άντρες ήταν άντρες και τιμούσαν τα φουστάνια που φορούσανε) ---------------------------------------------- *** με ενοικίαση 3 στολών ΔΩΡΟ μια στολή εθνικής χανούμισσας ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ εθνικής ανάτασης (κύπελλα ποσοδφαίρου-μπάσκετ, πρωτιά στη Eurovision, αυτά.) (To Πάσχα το δώρο θα είναι Ιούδας έτοιμος για κάψιμο) ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!